Epilog

                Uśmiechnięty wrócił do domu, nalał sobie w kuchni zimnego soku pomarańczowego i podążył do salonu, gdzie miał nadzieję zastać swoją piękną żonę. Po dwóch miesiącach od ślubu nadal nie mógł przestać się szczerzyć i czuć dumy rozpierającej jego pierś, widząc na – bez względu czy to jej czy jego – serdecznym palcu śliczną, złotą obrączkę.

                Lívii nie było jednak na kanapie, a drzwi do ogrodu były otwarte. Na stoliku zauważył ładne, czerwone pudełko, owinięte żółtą wstążką zawiązaną na kokardę. Zdziwił się nieco, bo żadne z nich nie miało urodzin ani nie wypadała też jakaś rocznica.

– Liv! – zawołał.

– Tak, kochanie? – usłyszał.

– Co to za pudełko na stoliku? Zapomniałem o czymś?

– Nie. – zaśmiała się, wchodząc do pokoju – Dla ciebie. Otwórz, proszę – przygryzła dolną wargę.

– W porządku… – odparł niepewnie, po czym odwiązał wstążkę i otworzył pudełko. W środku znajdowała się maleńka koszulka reprezentacji Hiszpanii. Na plecach widniał napis Papi i numer 15 – Liv… – przełknął głośno – Czy to znaczy… – nie umiał się wysłowić.

– To oznacza, skarbie, że zmajstrowałeś nam maluszka w noc poślubną. – podeszła do niego i objęła mocno jego szyję – Wiedziałam, że dziecko pojawi się u nas raczej prędzej niż później, ale tak szybkiej akcji z twojej strony to się nie spodziewałam, papi.

– W końcu! – krzyknął uradowany – A wiesz, co to oznacza? – uniosła brew, a on się wyszczerzył – Że powiększą ci się cycki, mamacita! – klepnął ją lubieżnie w tyłek i złączył ich usta w namiętnym pocałunku. 

Stali tak objęci na środku wielkiego salonu, w ślicznym domu z ogromnym ogrodem, w spokojnej dzielnicy na przedmieściach Paryża. Stali i okazywali sobie czułość, ciesząc się z tego co mieli i co miało dopiero nadejść. Byli już szczęśliwym małżeństwem, a teraz mieli zostać rodzicami owocu ich miłości. Bo oni od początku byli kimś więcej niż tylko przyjaciółmi.

***
Nie wierzę, że to już koniec tej historii! Na początku miało to być opowiadanie z Leo w roli głównej, ale Ramos musiał najwyraźniej przejąć stery, bo nie lubi być w czyimś cieniu. 😂😜 Więc wyszło, jak wyszło. Dodatkowo tekst na belce pochodzi z piosenki, która leci w tle "Amigos con derecho a roce", co oznacza "przyjaciół z bonusami". Teraz chyba już wszystko jasne, do kogo to się odnosi, prawda?
Jestem ciekawa, jak się Wam podobało? Koniecznie dajcie mi znać. 😉  Czekam też na Wasze propozycje co do (ewentualnych) kolejnych opowiadań. Jest ktoś lub coś, o czym chciałybyście poczytać? Jestem otwarta na propozycje - wszelkie! Też mam pomysł na nowego bohatera, ale jeszcze nie jestem pewna, więc... DAWAJCIE! ❥
Luv ya!